Wiersze Bogusława Olczaka „Mój dom to ja” są poetycką autobiografią mieszkańca Warszawy. Jednak tytułowy „dom”, może być także odczytany jako Polska. Utwory te są oskarżeniem wobec historii, która skrzywdziła miasto, a także wobec głupoty współczesnych polityków. Poeta utożsamia się ze stolicą, pisząc: to przeludnione miasto z krwioobiegiem kanałów i ścieków pełne cuchnących zatorów codziennego jadu zamiast kawy (…) kocham mój dom to trudna miłość (mój dom […]
Tag: Poezja
Wiersze jak ptaki
Nie jest łatwo pisać o wierszach Małgorzaty Sochoń, ponieważ są one pisane jakby w powietrzu, unoszą się nad ziemią, iskrzą się w słońcu i opadają w trawy. Jednak nie są to utwory banalne, ani rozrywkowe. Pod kolorowymi obrazkami kryją się najbardziej zasadnicze pytania na temat ludzkiego losu: kim jesteśmy, jaki jest sens życia, dlaczego żyjemy i umieramy? Często są to obrazki z codzienności, uchwycone na gorąco, […]
Dziennik przemijania
Z poezją Bogusława Olczaka zetknąłem się przed laty na portalu piszemy.pl, gdzie występował pod Nickiem Bodek. Pisał wówczas wiersze baśniowe, pełne fantazji i zaczarowanych krain. Jakież było moje zdumienie, kiedy zacząłem czytać jego zbiór wierszy zatytułowany „Obrastam dniami”. Gdzież się podziały dawne krainy legend i czarów. W poezji Bogusława Olczaka liczy się konkret i codzienność sam podmiot liryczny „obrasta dniami jak pomnik mchem”. Rzeczywistość, jaka przejawia […]
Okno pamięci
Podmiot liryczny, czy mówiąc ładniej: bohaterka wierszy Alicji Kuberskiej ogląda świat przez szybę okienną. Jest to zapewne spowodowane wiekiem, ale nie tylko. Jest to także wewnętrzna decyzja pozostania obserwatorem, rodzaj psychicznego dystansu, czasami paraliżu, a może lęku przed traumą. Okno w tej twórczości to także symbol dystansu do życia, do przeszłości, a także symbol poetyckiego spojrzenia na rzeczywistość poprzez okno wiersza. W swojej samotni bohaterka przegląda […]
Złoty dom poezji
Wiersze Maksymiliana Tchonia (ur. w 1987 r., autora wielu już tomów poezji) są niezwykle żywiołowe, przypominają stado dzikich mustangów, pędzących w galopie, z rozwianymi grzywami, na stepie. „Wiersz i życie połączone pępowiną” – pisze poeta w utworze „Wykonało się” i w jego przypadku jest to szczera prawda. Używając wyrażania biblijnego jest szczery wobec swojego powołania i pisania, które pochodzi z innego wymiaru wyobraźni poetyckiej. Mimo tej […]
W poszukiwaniu sensu życia
Wiersze Małgorzaty Bolińkiej, pisane ze swadą i twórczym rozmachem, mają w sobie wiele uroku, emanują bowiem szczerością i artystyczną prawdą. Czyta się je z prawdziwą przyjemnością. Są one manifestem jej stosunku do świata. Autorka poszukuje sensu życia w codziennym bytowaniu. Zastanawia się nad losem człowieka, poszukuje szczęścia i spokoju, harmonii i równowagi. W wierszu „smutne oblicze” pisze: Powiedz, dlaczego tyle smutku jest we mnie, Dlaczego mnie […]
Telimena i zabawy z wyobraźnią
Poezja Jana Stanisława Kiczora osadzona jest mocno w polskiej tradycji literackiej, z której autor czerpie wiele pomysłów do swoich wierszy, do której ciągle się odwołuje i toczy z nią nieustający twórczy dialog. Można śmiało stwierdzić, że klasyka poetycka zamieszkała w jego wierszach na stałe. JSK bardzo często posługuje się żartem, pastiszem, naśladownictwem, aluzją. A wszystko to z myślą o inteligentnym czytelniku albo może słuchaczu, który zrozumie […]
WIERSZE SPOD SERCA
Pani Janina Woźniak urodzona w 1951 r. zaczęła pisać wiersze stosunkowo późno, bo w 2005 r. poruszona śmiercią papieża Jana Pawła II. Jej wiersze są przepełnione zachwytem nad przyrodą. Są one także próbą podsumowania życia, opowiadają o wzruszeniach dziecięcych, o pierwszej miłości. Nie stroni także od subtelnych erotyków. Często w wierszach wspomina dzieciństwo spędzone na wsi i życie wśród bujnej przyrody: Tak dawno nie byłam na […]
Słowa jak czerwone kamienie
Temat miłości w życiu człowieka odgrywa w twórczości poetyckiej Henryka Owsianko kluczową rolę. Na niej opiera się wszechświat wyobraźni poetyckiej, dzięki niej człowiek żyje i odnajduje życia sens. Miłość jest kamieniem węgielnym tej poezji: już prawie lato a nasza miłość taka lekka od przytulania od łąk uczesanych wiatrem mały listek został ci we włosach pachniesz jak naręcze świeżych polnych kwiatów na których jeszcze błyszczy srebrnoszklista rosa […]
Kosmos miłości w wierszach Henryka Owsianko
Muza jest łaskawa dla poety, Henryka Owsianki. Jego wiersze wyróżniają się niebywałą urodą słowa, lekkością i wdziękiem. Czytanie utworów tego poety to prawdziwa rozkosz dla oka i ucha. Jego rymy nie są nachalne, wiersz płynie wprost w powietrzu, jak ptak czy nić babiego lata, niesiona natchnieniem. Wydaje się przy lekturze, że pisane są od niechcenia, bez wysiłku, jakby powstawały same, rodziły się gdzieś w przestworzach. […]