Trudna miłość

Wiersze Bogusława Olczaka „Mój dom to ja” są poetycką autobiografią mieszkańca Warszawy. Jednak tytułowy „dom”, może być także odczytany jako Polska. Utwory te są oskarżeniem wobec historii, która skrzywdziła miasto, a także wobec głupoty współczesnych polityków. Poeta utożsamia się ze stolicą, pisząc: to przeludnione miasto z krwioobiegiem kanałów i ścieków pełne cuchnących zatorów codziennego jadu zamiast kawy (…) kocham mój dom to trudna miłość (mój dom […]

Wiersze jak ptaki

Nie jest łatwo pisać o wierszach Małgorzaty Sochoń, ponieważ są one pisane jakby w powietrzu, unoszą się nad ziemią, iskrzą się w słońcu i opadają w trawy. Jednak nie są to utwory banalne, ani rozrywkowe. Pod kolorowymi obrazkami kryją się najbardziej zasadnicze pytania na temat ludzkiego losu: kim jesteśmy, jaki jest sens życia, dlaczego żyjemy i umieramy? Często są to obrazki z codzienności, uchwycone na gorąco, […]

Dziennik przemijania

Z poezją Bogusława Olczaka zetknąłem się przed laty na portalu piszemy.pl, gdzie występował pod Nickiem Bodek. Pisał wówczas wiersze baśniowe, pełne fantazji i zaczarowanych krain. Jakież było moje zdumienie, kiedy zacząłem czytać jego zbiór wierszy zatytułowany „Obrastam dniami”. Gdzież się podziały dawne krainy legend i czarów. W poezji Bogusława Olczaka liczy się konkret i codzienność sam podmiot liryczny „obrasta dniami jak pomnik mchem”. Rzeczywistość, jaka przejawia […]

Okno pamięci

Podmiot liryczny, czy mówiąc ładniej: bohaterka wierszy Alicji Kuberskiej ogląda świat przez szybę okienną. Jest to zapewne spowodowane wiekiem, ale nie tylko. Jest to także wewnętrzna decyzja pozostania obserwatorem, rodzaj psychicznego dystansu, czasami paraliżu, a może lęku przed traumą. Okno w tej twórczości to także symbol dystansu do życia, do przeszłości, a także symbol poetyckiego spojrzenia na rzeczywistość poprzez okno wiersza. W swojej samotni bohaterka przegląda […]

Złoty dom poezji

Wiersze Maksymiliana Tchonia (ur. w 1987 r., autora wielu już tomów poezji) są niezwykle żywiołowe, przypominają stado dzikich mustangów, pędzących w galopie, z rozwianymi grzywami, na stepie. „Wiersz i życie połączone pępowiną” – pisze poeta w utworze „Wykonało się” i w jego przypadku jest to szczera prawda. Używając wyrażania biblijnego jest szczery wobec swojego powołania i pisania, które pochodzi z innego wymiaru wyobraźni poetyckiej. Mimo tej […]

W poszukiwaniu sensu życia

Wiersze Małgorzaty Bolińkiej, pisane ze swadą i twórczym rozmachem, mają w sobie wiele uroku, emanują bowiem szczerością i artystyczną prawdą. Czyta się je z prawdziwą przyjemnością. Są one manifestem jej stosunku do świata. Autorka poszukuje sensu życia w codziennym bytowaniu. Zastanawia się nad losem człowieka, poszukuje szczęścia i spokoju, harmonii i równowagi. W wierszu „smutne oblicze” pisze: Powiedz, dlaczego tyle smutku jest we mnie, Dlaczego mnie […]

Telimena i zabawy z wyobraźnią

Poezja Jana Stanisława Kiczora osadzona jest mocno w polskiej tradycji literackiej, z której autor czerpie wiele pomysłów do swoich wierszy, do której ciągle się odwołuje i toczy z nią nieustający twórczy dialog. Można śmiało stwierdzić, że klasyka poetycka zamieszkała w jego wierszach na stałe. JSK bardzo często posługuje się żartem, pastiszem, naśladownictwem, aluzją. A wszystko to z myślą o inteligentnym czytelniku albo może słuchaczu, który zrozumie […]

WIERSZE SPOD SERCA

Pani Janina Woźniak urodzona w 1951 r. zaczęła pisać wiersze stosunkowo późno, bo w 2005 r. poruszona śmiercią papieża Jana Pawła II. Jej wiersze są przepełnione zachwytem nad przyrodą. Są one także próbą podsumowania życia, opowiadają o wzruszeniach dziecięcych, o pierwszej miłości. Nie stroni także od subtelnych erotyków. Często w wierszach wspomina dzieciństwo spędzone na wsi i życie wśród bujnej przyrody: Tak dawno nie byłam na […]

Słowa jak czerwone kamienie

Temat miłości w życiu człowieka odgrywa w twórczości poetyckiej Henryka Owsianko kluczową rolę. Na niej opiera się wszechświat wyobraźni poetyckiej, dzięki niej człowiek żyje i odnajduje życia sens. Miłość jest kamieniem węgielnym tej poezji: już prawie lato a nasza miłość taka lekka od przytulania od łąk uczesanych wiatrem mały listek został ci we włosach pachniesz jak naręcze świeżych polnych kwiatów na których jeszcze błyszczy srebrnoszklista rosa […]

Kosmos miłości w wierszach Henryka Owsianko

  Muza jest łaskawa dla poety, Henryka Owsianki. Jego wiersze wyróżniają się niebywałą urodą słowa, lekkością i wdziękiem. Czytanie utworów tego poety to prawdziwa rozkosz dla oka i ucha. Jego rymy nie są nachalne, wiersz płynie wprost w powietrzu, jak ptak czy nić babiego lata, niesiona natchnieniem. Wydaje się przy lekturze, że pisane są od niechcenia, bez wysiłku, jakby powstawały same, rodziły się gdzieś w przestworzach. […]