Antolski wydał książkę o sobie, lecz nie jest łatwo pisać o sobie w tak bardzo zajmujący sposób, jak to uczynił pisarz z Ponidzia. Książkę ciemną, dobrą, do bólu prawdziwą, niezmiernie osobistą. Tylko co zrobić z czymś takim? Mówię o jego książce pt. „Dzidziuś”. Takich książek się po prostu nie recenzuje. One są do bólu wprost, świetnie napisane, ciemne, bardzo ciemne. Znaczy literacko są świetne, ale po […]
Autor: Zdzisław Antolski
Agnieszka Kostuch rozmawia ze Zdzisławem Antolskim
http://www.poecipolscy.pl/aktualnosci/jestem-poeta-z-koniecznosci/
Opowieści suchedniowskie
Jest takie stare powiedzenie krytyków literackich: – Kiedy nie ma utalentowanych pisarzy, to właśnie wtedy pojawia się wybitny pisarz! My na Kielecczyźnie czekamy na wielkiego pisarza od śmierci Stefana Żeromskiego, na współczesnego naszego pisarza czekamy od wojny, bo przecież Herling-Grudziński przebywał na emigracji, a o tym, że jest to nasz człowiek z Kielecczyzny dowiedziałem się w dojrzałym już wieku z jakiejś tajnej broszury PZPR-owskiej, którą przywiózł […]
Jan Stępień „Każdy z nas jest Dzidziusiem”
Po latach znów recenzuję tomik wierszy Zdzisława Antolskiego. Wtedy pisałem o tomiku „Okolice Józefa” do „Słowa Powszechnego” i była to recenzja pozytywna. Antolski poetycko sprozaizowanym językiem pokazał dzieje wrażliwego chłopa Józefa, któremu nie przeszkadza brak wykształcenia, aby trzeźwo osądzać rzeczywistość, w której przyszło mu żyć w świętokrzyskiej wiosce. Ciekawostką jest fakt, że „Okolice Józefa” i zarazem poetę rozsławił Artur Sandauer, ówczesny „papież” krytyki literackiej. Dobre słowo […]
O „Dzidziusiu”
Już drugi dzień czytam wiersze ZDZISŁAWA ANTOLSKIEGO z tomiku 'DZIDZIUŚ’. Chodzę z nimi po osiedlu, rozmawiam o nich z przyjacielem, z żoną. Bo to są też „moje” wiersze. Już nie odłożę ich na półkę, zawsze będą ze mną, we mnie, na biurku, pod ręką. Gdybym miał więcej odwagi, talentu, mógłbym napisać podobne, bo dzieciństwo ZDZISŁAWA ANTOLSKIEGO jest też moim dzieciństwem. Różni nas może tylko to, że […]
Telimena i zabawy z wyobraźnią
Poezja Jana Stanisława Kiczora osadzona jest mocno w polskiej tradycji literackiej, z której autor czerpie wiele pomysłów do swoich wierszy, do której ciągle się odwołuje i toczy z nią nieustający twórczy dialog. Można śmiało stwierdzić, że klasyka poetycka zamieszkała w jego wierszach na stałe. JSK bardzo często posługuje się żartem, pastiszem, naśladownictwem, aluzją. A wszystko to z myślą o inteligentnym czytelniku albo może słuchaczu, który zrozumie […]
Poeta i Bóg
Różnie reagowali w przeszłości poeci na obecność Boga. Pisali hymny pochwalne i dziękczynne, a także prośby błagalne, ale niejednokrotnie buntowali się przeciwko wyrokom boskim i wadzili się ze Stwórcą. Jan Kochanowski wołał w „Pieśni”: Czego chcesz od na Panie za Twe hojne dary? Czego za dobrodziejstwa, którym nie masz miary? Kościół Cię nie ogarnie, wszędy pełno Ciebie I w otchłaniach, i w morzu, na ziemi, na […]
WIERSZE SPOD SERCA
Pani Janina Woźniak urodzona w 1951 r. zaczęła pisać wiersze stosunkowo późno, bo w 2005 r. poruszona śmiercią papieża Jana Pawła II. Jej wiersze są przepełnione zachwytem nad przyrodą. Są one także próbą podsumowania życia, opowiadają o wzruszeniach dziecięcych, o pierwszej miłości. Nie stroni także od subtelnych erotyków. Często w wierszach wspomina dzieciństwo spędzone na wsi i życie wśród bujnej przyrody: Tak dawno nie byłam na […]
Słowa jak czerwone kamienie
Temat miłości w życiu człowieka odgrywa w twórczości poetyckiej Henryka Owsianko kluczową rolę. Na niej opiera się wszechświat wyobraźni poetyckiej, dzięki niej człowiek żyje i odnajduje życia sens. Miłość jest kamieniem węgielnym tej poezji: już prawie lato a nasza miłość taka lekka od przytulania od łąk uczesanych wiatrem mały listek został ci we włosach pachniesz jak naręcze świeżych polnych kwiatów na których jeszcze błyszczy srebrnoszklista rosa […]